vrijdag 4 april 2014

En ze leefden nog lang en gelukkig

Mijn lieve vriendin E ging trouwen! In Nederland. En dus zouden Uriel en ik de reis naar het kikkerland samen ondernemen. Uriel gedroeg zich geweldig op de heenreis, en de buren waren ook nog eens heel behulpzaam. Uriel had zakjes uitgedeeld met snoepjes met de tekst:

"Sometimes I laugh,
Sometimes I cry.
Today is the first time that I fly.
Sorry for any inconveniences.
Uriel, 15 months old.

Dat zorgde al gauw voor veel vriendelijke reacties. Ook het vliegpersoneel kreeg zo'n zakje en na afloop van de reis werden we uitgenodigd in de cockpit. Oh oh... Uriel houdt erg van knopjes... Gelukkig ging dat goed en heeft hij alleen met een klepje gespeeld.

E. had ons opgewacht op Schiphol en al gauw was het een geklets als vanouds. Uriel vond het allemaal prima, hij keek zijn ogen uit.

Na een paar intense dagen en een prachtige bruiloft, vlogen we weer terug. Helaas was Uriel op de terugreis uitgeput en uit zijn doen. Gelukkig is de reis 'maar' 4.5 uur.

Voor het bruidspaar borduurde ik de tekst die ze hadden uitgekozen voor de uitnodiging:


E. vertelde dat het werkje een plekje in de keuken had gekregen.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

What a sweet embroidery to make for E and her husband!

Anoniem zei

How thoughtful of you to make candy-bags for flight neighbors and crew!